วันส่งสารประสานท่านผู้ใหญ่

4 มิถุนา 57

งานที่ค้างไว้เป็นปีก็มีแต่เมธีจำใจเลือก….วันนี้ จังหวะชีวิตลิขิตให้ต้องตัดสินใจติดต่อท่านผู้ใหญ่โดยไม่ได้วางแผนมาก่อนเลย…หลังรัฐประหารประมาณ 1 สัปดาห์…ก่อนวันชาติอเมริกา 1 เดือน…ก่อนกำหนดการใช้หนังสือในใจในแผน 2 เดือน..โดยบังเอิญ

 

….เพราะกำหนดเปิดเรียนคือ สิงหา 57 และตามโปรแกรม …ในเมื่อยังไม่มั่นคงพอที่จะลาออกได้…ในเทอมแรกของทุกปีวิชาหนึ่งที่ต้องสอนประจำคือ ภาษาและการสื่อภาษา ( linguistics and Language Use) …แผนและโครงงานเดิมที่จะผูกโยง ประสบการณ์ตรง ชีวิต การใช้ภาษาจริง …การคิดวิเคราะห์จริงมาเชื่อมโยง..มาเขียนเป็นเรื่องราว…เป็นตัวอย่างประกอบการสอนในรายวิชา….บวกการสอนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้…การใช้ชีวิต การสื่อสารในสังคมที่ได้ ติดต่อท่านทูตสหรัฐไว้ตั้งแต่ ตุลา 56

จึงถึงเวลาที่ต้องยกมาเร่งให้คลอดออกมาได้ทันใช้……แต้ฟ้าช่างลิขิต…ชีวิตเมธี…สถานการณ์บ้านเมือง เรื่องสี เรื่องคนดี คนเลว…ความแตกต่าง การปรองดอง…การเอียงไม่เอียง…แล้วก็เกิดเหตุทำให้เหมือนได้เลือกข้าง….ทั้งๆที่เลือกจะมองและยินดีฟังทั้งสองข้าง….และอยากให้เข้าใจไม่อยากให้ไทยให้ใครแตกกันเลย…แค่อยากทำหน้าที่ครู…อยากรู้อยากศึกษา…อยากถ่ายทอดสิ่งที่นักศึกษาหรือผู้สนใจอาจตีความอาจเข้าใจและคิดได้จากสารที่ปรากฏ….แต่เมื่อตอนนี้เป็นช่วงกฏอัยการศึก…เมธีจะสื่อสารอย่างไร…จะยังคงเป็นตัวเองได้ไหม หากมั่นใจว่ายึดความถูกต้องเป็นหลักโดยจะพยายามไม่หนักที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจนเกินไป….นั่นคือมูลเหตุให้วันนี้ผมกำลังหาทางสื่อสารกับท่านผู้นำไทยในวันนี้ ท่านพลเอก ประยุทธ จันทร์โอชา……(ได้ส่งข้อความไปทางเฟสบุคของท่านประยุทธแล้ว... แต่จะส่งหนังสือหรือจดหมายลงทะเบียนไปอีกครั้ง...จะได้แน่ใจว่าถึงท่านเพราะระดับผู้นำ...งานท่านล้นมือแน่นอนและท่านอาจไม่มีเวลามาพิจารณาเรื่องเล็กน้อยแบบนี้...แต่ผมก็เลือกจะประสานไปตามขั้นตอนเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ...อย่างน้อยก็จะได้มีหลักฐานยืนยันได้ว่าไม่ได้เจตนาให้ร้ายหรือต่อต้านหรือสนับสนุนอะไรใครโดยไม่ยอมรับรู้รับฟังอะไรที่ต่างกันเลย...จึงยอมเลือกไม่แคร์ไม่สนใจกับความคิดประเภทว่าหาทางดังหรือหวังลอเอียเพราะดีกว่าต้องใสเจียด้วยเพลียเพราะขาดหลักฐานเรื่องงานของคนเป็นครู....)